Αν θέλετε να μάθετε ποιες είναι οι πιο αξιόπιστες στοιχηματικες εταιριες στον κόσμο τότε μπορείτε να διαβάσετε τις πιο έγκυρες αξιολογήσεις για εταιριες στοιχηματων με πολλές πληροφορίες για υπηρεσίες και τα στοιχηματικά μπόνους εγγραφής που δίνουν. Δείτε τη σελίδα και συλλέξτε τις δυνατές γνώσεις για να επιβιώσετε στο χώρο του διαδικτυακού παιχνιδιού.














22.2.2012. Αγόρευση κ. Π. Παυλόπουλου κατά τη συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων, με θέμα ημερήσιας διάταξης την επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Κανόνες τροποποιήσεως τίτλων, εκδόσεως ή εγγυήσεως του Ελληνικού Δημοσίου με συμφωνία των Ομολογιούχων».
ΑΔΙΟΡΘΩΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ

…………….
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Εισηγητής της Μειοψηφίας): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Νέα Δημοκρατία υπερψηφίζει το σχέδιο νόμου, αφού, βεβαίως, διευκρινίσουμε ορισμένες παρατηρήσεις που γίνονται επ αυτού. Θέλω να επισημάνω ότι υπερψηφίζοντας το σχέδιο νόμου για το PSI είναι απολύτως συνεπής στις δεσμεύσεις που ανέλαβε η ίδια όταν έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση Παπαδήμου.
Αυτό το λέω προς κάθε κατεύθυνση, γιατί πρέπει να θυμηθούμε τι λέγαμε και όχι να ψηφίζουμε, ιδίως τώρα, ανάλογα με το πώς πορεύονται οι καιροί ή τι είναι εκείνο που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Θυμίζω, λοιπόν, ότι  η Νέα Δημοκρατία, όταν ακριβώς ετέθη το θέμα της Κυβέρνησης Παπαδήμου, είχε από τότε δεσμευθεί ότι εκείνα τα οποία αποτελούσαν τη βάση που θεμελίωναν την ψήφο εμπιστοσύνης ήταν από τη μία πλευρά η δανειακή σύμβαση και από την άλλη το PSI.
Εδώ είμαστε, λοιπόν, για να δούμε ποιοι είναι εκείνοι που παραμένουν συνεπείς στις δεσμεύσεις τους και ποιοι όχι.
Θέλω να επισημάνω ότι αυτό αναγκάστηκε τότε να το κάνει η Νέα Δημοκρατία όχι γιατί ήταν ελεύθερη επιλογή της, αλλά γιατί η σύσταση της Κυβέρνησης Παπαδήμου και η στήριξή της ξέρετε πολύ καλά πώς επιβλήθηκε και γιατί. Ενόψει της 6ης δόσης.
Ας είμαστε, λοιπόν, ειλικρινείς. Τώρα φαίνεται μέσα στην αίθουσα αυτή, ποιοι είναι εκείνοι που και όταν ακόμα δεν φταίνε και όταν ακόμα έχουν προβλέψει τι πρόκειται να συμβεί και όταν δεν εισακούσθηκαν όταν έπρεπε, όταν έφτασε η στιγμή και εξηρτάτο από την ψήφο τους η σωτηρία του κόσμου, δεν δίστασαν να πάρουν το πολιτικό κόστος και το έπραξαν.
Είμαστε εδώ και ψηφίζουμε αυτό, όχι γιατί θεωρούμε ότι αυτό που κάνουμε είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να μας συμβεί, αλλά γιατί χωρίς την ψήφιση του νομοσχεδίου αυτού, η Ελλάδα θα είχε οδηγηθεί στην καταστροφή.
Επαναλαμβάνω αυτό που είχα πει και στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός μου, όταν ετέθη το σχετικό ζήτημα. Η επιλογή δεν ήταν απλή. Η επιλογή και σε ό,τι αφορά τα μέτρα που ψηφίσαμε την προπερασμένη Κυριακή και τώρα είναι: «ή δεν τα ψηφίζεις και επιλέγεις την καταστροφή της άτακτης χρεωκοπίας ή τα ψηφίζεις και τουλάχιστον μπορείς να ελπίζεις». Αυτή η σωτηρία και η λύτρωση δεν είναι βέβαιη, αλλά χρειάζεται αγώνας.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΓΚΟΥΦΗΣ: Κύριε συνάδελφε, υπάρχουν και άλλοι δρόμοι.
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Εισηγητής της Μειοψηφίας): Κύριε Μαγκούφη, αφήστε με να έχω τις απόψεις μου εγώ και το κόμμα μου. Εσείς προσπαθήστε να πείσετε το δικό σας κόμμα.
Το ζήτημα, λοιπόν, είναι ότι αυτή η υπερψήφιση είναι αναγκαία, διότι χωρίς να γίνει αυτό το κούρεμα, δηλαδή, η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, το χρέος δεν ήταν βιώσιμο και η άτακτη χρεωκοπία ήταν επί θύραις.
Πάλι το τονίζω. Υπερψηφίζουμε χωρίς να εγγυάται κανείς ότι, εάν δεν αλλάξουμε ρότα και δεν γίνουμε πιο αποτελεσματικοί και, ιδίως, εάν δεν αγωνιστούμε να αποκτήσει η ελληνική οικονομία αναπτυξιακές διαστάσεις και πάλι και αυτό που κάνουμε δεν θα βγει. Αυτό το λέω για να θυμόμαστε τι λέμε σε αυτή την αίθουσα και τι ψηφίζουμε.

Αυτό το λέω γιατί ο κ. Βενιζέλος μας είπε ότι το νομοσχέδιο αυτό και ο λόγος που το ψηφίζουμε, όπως επίσης ο τρόπος με τον οποίο αποφασίστηκε στο Eurogroup η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, είναι πραγματικά μια οδός σωτηρία και ό,τι καλύτερο μπορούσε να μας συμβεί. Δεν είναι αλήθεια. Φθάσαμε ως εδώ και είναι αναγκαίο να γίνει τούτο και χωρίς αυτό δεν μπορεί να συμβεί ο,τιδήποτε άλλο. Αυτή είναι η αλήθεια και η πραγματικότητα.

Πριν από λίγο καιρό η ίδια η Κυβέρνηση – για να καταλάβετε πόσο αναποτελεσματική είναι και πόσο η ίδια αλλάζει συνεχώς θέσεις – το Μάιο του 2011 απέκρουε μετά βδελυγμίας ότι θα φθάναμε ως εδώ. Όμως φθάσαμε.

Θα σας διαβάσω μερικές φράσεις του τότε Υπουργού Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου στις 3 Μαϊου του 2011, που έλεγε τα ακόλουθα : «Επειδή ακούγονται διάφορα περί αναδιάρθρωσης θα είχε πάρα πολύ μεγάλο κόστος και δεν θα είχαμε όφελος. Θα μέναμε εκτός αγορών για 10-15 χρόνια, θα απομειωνόταν η περιουσία των ελληνικών ασφαλιστικών ταμείων και θα είχαμε προβλήματα στο τραπεζικό σύστημα και άρα στην πραγματική οικονομία».

 Αυτά έλεγε ο κ. Παπακωνσταντίνου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ιδίως, του ΠΑΣΟΚ, που σημαίνει ότι αυτό που κάνουμε τώρα, που είναι αναγκαίο και που χωρίς αυτό χρεωκοπούμε ατάκτως, είναι μια λύση ανάγκης, στην οποία, όμως, φθάσαμε ακριβώς, επειδή έγιναν λάθη. Γιατί εάν δεν είχαν γίνει τα λάθη αυτά, ποιος ήταν ο λόγος που κ. Παπακωνσταντίνου θεωρούσε ότι εδώ που φθάσαμε, πλέον, είναι κάτι;  Κάτι το οποίο είναι κακό για την ελληνική οικονομία.

Η ειλικρίνεια, λοιπόν, επιβάλει να πούμε ότι ό,τι κάνουμε αυτή τη στιγμή το κάνουμε, γιατί χωρίς αυτό η καταστροφή είναι δεδομένη. Αν, όμως, δεν προσέξουμε, ούτε και αυτό θα είναι αρκετό. Αν δεν αλλάξουμε ρότα ούτε αυτό θα είναι αρκετό για να μπορέσουμε να σωθούμε.  Αυτή είναι η πραγματικότητα.

 Θα μου πείτε ότι εύκολα δίνει κανείς μαθήματα, όταν είναι στην Αντιπολίτευση. Διόλου, διότι η Κυβέρνηση Παπανδρέου, ιδίως, όταν έπρεπε να τα έχει συλλογιστεί και να τα έχει δει όλα, δεν έκανε απολύτως τίποτα. Δεν είναι μόνο ότι έχασε χρόνο. Δεν είναι μόνο ότι μας οδήγησε στο Μνημόνιο όπως μας οδήγησε. Είναι και το ότι όταν έγινε το Μνημόνιο, τουλάχιστον, τα όποια λίγα θετικά περιείχε και μπορούσαν να μας οδηγήσουν στο να μη

Πάλι θα μου πείτε, μαθήματα εκ του ασφαλούς από πλευράς Αντιπολίτευσης; Όχι, γιατί η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η Κυβέρνηση Καραμανλή αντιμετώπισε το Νοέμβριο του 2008 μια ιδιαιτέρως έκτακτη περίσταση. Ήταν τα πρώτα σημαντικά «απόνερα» της παγκόσμιας κρίσης, από την κατάρρευση της «Leeman Brothers», έφταναν στην Ελλάδα.

Η Κυβέρνηση εκείνη έδρασε μέσα σε 24 ώρες όταν ακούστηκε το πρώτο καμπανάκι και μέσα σε 20 μέρες έφερε τρία διαφορετικά νομοσχέδια, για τα οποία θυμίζω ότι το ΠΑΣΟΚ την εποχή εκείνη, περίπου είχε κατηγορήσει την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ότι ήταν νομοσχέδια που σήκωναν Ειδικό Δικαστήριο.

Οι φράσεις ήταν του κ. Παπανδρέου και των Κοινοβουλευτικών του Εκπροσώπων αλλά εμείς αντιδράσαμε μέσα σε 20 ώρες και μέσα σε 20 μέρες αντιμετωπίσαμε την κρίση.

 Σας θυμίζω τους νόμους έτσι για την ιστορία: ο 3714 για την εγγύηση του τραπεζικού συστήματος και θυμάστε ότι εκείνη την εποχή ελέγετο ότι δίναμε δήθεν τα λεφτά στις τράπεζες, ενώ ήταν για την εξασφάλιση της ρευστότητας και της σταθερότητας του τραπεζικού συστήματος. Ο 3723, ο νόμος εκείνος με τον οποίο υπήρξε το ζήτημα της εγγύησης των καταθέσεων μέχρι 100.000 ευρώ και ο μεταγενέστερος νόμος 3746, με τον οποίο δημιουργήθηκε το ΝΠΙΔ, το οποίο εγγυάτο πλέον αυτοτελώς όλο το ζήτημα των καταθέσεων αλλά και των επενδύσεων.

Μέσα σε 20 μέρες είχαμε αντιμετωπίσει ένα ζήτημα χωρίς να υπολογίσουμε κανένα πολιτικό κόστος. Φυσικά εμείς δίνουμε τη συμπαράστασή μας σήμερα για τη σωτηρία του τόπου. Όταν ο Κώστας Καραμανλής την εποχή εκείνη, προσπαθούσε για να πείσει ότι χρειαζόταν μια στοιχειώδης ενότητα, την απάντηση του ΠΑΣΟΚ φυσικά νομίζω ότι όλοι την θυμάστε.

Μας οδηγήσατε στο χείλος της καταστροφής ως Κυβέρνηση, κύριοι συνάδελφοι της Πλειοψηφίας. Φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και βάζουμε πλάτη για να σωθεί ο τόπος αλλά μην ωραιοποιείται τα πράγματα. Το τονίζω, δεν μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά, είναι σημαντικό ότι κουρεύεται αυτό το κομμάτι του χρέους αλλά μακάρι να μην είχαμε φτάσει σ’ αυτή την ανάγκη.

Για να είμαστε επίσης σαφείς, πρέπει να πούμε ότι από πλευράς Νέας Δημοκρατίας, υπάρχουν δύο ζητήματα τα οποία θέτουμε ως όρο στην Κυβέρνηση τούτη τη στιγμή διότι πρέπει να συλλογιστούμε ότι κάτω από αυτές τις συνθήκες έκτακτης νομοθέτησης, δεν παύουν να ισχύουν ορισμένες αρχές που είναι πολιτικές και συνταγματικές μαζί. Μιλάω για τις Αρχές της προστατευόμενης εμπιστοσύνης του πολίτη και του συναλλασσόμενου με το δημόσιο και τις αρχές της ισότητας. Τι σημαίνει αυτό;

Ξέρουμε ότι αυτό το νομοσχέδιο είναι η προϋπόθεση για να απελευθερωθεί και να λειτουργήσει, λόγω του ότι δεν συμπεριλαμβάνεται στο Ελληνικό Δίκαιο, η «Collective Action Clause», δηλαδή η ρήτρα της συλλογικής δράσης στο πλαίσιο ακριβώς του κουρέματος αυτού.          Το ζήτημα το οποίο τίθεται είναι το εξής: η ανάγκη προστασίας των φυσικών προσώπων ομολογιούχων, διότι σκεφτείτε ποιους πρέπει να προστατεύσουμε. Είναι εκείνοι που εμπιστεύτηκαν το ελληνικό δημόσιο, που δεν πήραν τα λεφτά τους να τα βγάλουν στο εξωτερικό εκ του ασφαλούς, που έμειναν εδώ και επένδυσαν στην εμπιστοσύνη που έπρεπε να δείξει το Ελληνικό Δημόσιο.

Είναι αδιανόητο αυτά τα φυσικά πρόσωπα, που εμπιστεύτηκαν την περιουσία τους διαφανώς στο ελληνικό δημόσιο, να τη δουν κατά 50% και πάνω να καταρρέει χωρίς να έχουν φταίξει τίποτα.
Δηλαδή ποιους θα επιβραβεύσουμε, τι μήνυμα θα δώσουμε.
Αν δεν το πετύχουμε αυτό είναι σαν να δίνουμε το μήνυμα: «όσοι έχετε ακόμα κεφάλαια, βγάλτε τα έξω». Γι’ αυτό με νύχια και με δόντια πρέπει να δοθεί μάχη, ώστε να εξασφαλιστούν και να εξαιρεθούν από το κούρεμα αυτοί οι οποίοι είναι φυσικά πρόσωπα ομολογιούχοι.
Δεν θέτω κανένα πλαφόν, το θέτουμε ως θέμα αρχής, γιατί θα μπορούσε εύκολα κανείς να το θέσει μέχρι του επιπέδου στο οποίο προστατεύονται οι καταθέσεις. Ούτε έτσι δεν τίθεται από πλευράς Νέας Δημοκρατίας,  γιατί σας είπα ότι είναι θέμα αρχής και όσο περισσότερα χρήματα έχουν επενδύσει σε ελληνικά ομόλογα οι άνθρωποι, τόσο περισσότερο είναι η δέσμευση του ελληνικού δημοσίου. Γιατί σημαίνει ότι δεν δίστασαν και μεγαλύτερα ποσά από 100.000 να τα επενδύσουν σε ελληνικά ομόλογα, ακριβώς επειδή συνέβαλαν στην ενίσχυση της ελληνικής οικονομίας με αυτόν τον τρόπο.

Δεύτερον, υπάρχει το μεγάλο ζήτημα εκείνων οι οποίοι έναντι οφειλών που είχε το δημόσιο απέναντί τους, εξοφλήθηκαν με ομόλογα. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι οι φαρμακευτικές εταιρείες. Ξέρετε ότι το ελληνικό δημόσιο είναι ο μεγαλύτερος και δυστυχώς ο χειρότερος οφειλέτης σήμερα. Πάνω από 6,5 με 7 δις ευρώ χρωστάει το ελληνικό δημόσιο. Ορισμένους από τους δανειστές του, τους εξόφλησε με ομόλογα, όπως τις φαρμακευτικές εταιρείες.
Είναι αδιανόητο να κουρευτεί αυτό το ομόλογο, γιατί στην πραγματικότητα και πάλι τίθεται θέμα εμπιστοσύνης. Δηλαδή χρωστάει, καθυστερεί, πληρώνει με ομόλογα και έρχεται τούτη τη στιγμή και λέει το ελληνικό δημόσιο, ότι επειδή τίθεται θέμα κουρέματος…

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Πόσο είναι το ύψος αυτών των ομολόγων;
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Εισηγητής της Μειοψηφίας): Δεν αναφέρομαι σε συγκεκριμένα πράγματα, αναφέρομαι σε θέματα αρχής σας το είπα και πάλι.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Καταψηφίζεται δηλαδή;
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Με συγχωρείτε πάρα πολύ, λογαριασμό θα δώσουμε;
Για να καταλάβετε, αυτό το νομοσχέδιο είναι για να ανοίξει η διαδικασία για να φτάσουμε στο κούρεμα. Όλη η διαπραγμάτευση είναι τότε. Τι μου λέτε λοιπόν. Θα θέσουμε όρο από τώρα και θα πούμε ότι δεν το καταψηφίζουμε για να μην ανοίξει η ρήτρα της «Collective Action Clause»;

Θα απαντάω γιατί ακούω παράξενα πράγματα εδώ. Όταν θέλει κάποιος να κάνει «κωλοτούμπες» βρίσκει πάρα πολλά επιχειρήματα για να το κάνει και ιδίως την κινδυνολογία.

Έρχομαι στο τελευταίο ζήτημα, που πάλι είναι νομικό και οφείλω να το διευκρινίσω εδώ. Το έθεσε ο κ. Υπουργός, το είχε θέσει και κατά την ψήφιση των μέτρων την προπερασμένη Κυριακή. Γιατί εδώ πρέπει να εξηγηθούμε σοβαρά και να πάψει να υπάρχει αυτή η σπέκουλα προς τα έξω.

Ποιο είναι το δίκαιο το οποίο εφαρμόζεται σε ότι αφορά το θέμα του δανείου, το οποίο θα έχουμε και μετά το κούρεμα και επίσης βεβαίως των όποιων τίτλων εκδοθούν.

Θυμίζω κύριοι συνάδελφοι, ότι όταν βγαίνεις στην αγορά και εκδίδεις ομόλογα, έχει τη δυνατότητα επιλογής. Είχαμε επιλέξει άλλες φορές το ελληνικό δίκαιο, άλλες φορές το αγγλικό, το ιαπωνικό κλπ. αλλά ήταν θέμα ελεύθερης επιλογής.

Δυστυχώς με ευθύνη της προηγούμενης κυβέρνησης φύγαμε από τις αγορές. Το θέμα της εξυπηρέτησης του δανείου από τότε και μετά, δεν είναι στη διακριτική μας ευχέρεια. Δυστυχώς χωρίς να φέρει καμία ευθύνη η Νέα Δημοκρατία, που αποδέχεται τώρα αυτό που συμβαίνει για τη σωτηρία του τόπου.

Τι συμβαίνει λοιπόν όταν λέμε ότι ισχύει το αγγλικό δίκαιο; Ισχύει το αγγλικό δίκαιο σε ότι αφορά αυτό που λέμε «ενοχικό συνάλλαγμα», ενοχική σχέση, την ίδια τη σύμβαση.

Το αγγλικό δίκαιο ισχύει για το πώς θα υπολογίζεται μέσα από τη σύμβαση που συνάπτεται την οποία ψηφίσαμε στη Βουλή, πόσο είναι εκείνο που χρωστάμε, ποιο είναι το επιτόκιο και ούτω καθεξής. Δηλαδή ότι έχει σχέση, με την έννομη σχέση του δανείου.

Επειδή άκουγα κάποιοι να λένε ότι δεν ισχύει μόνο για αυτό, ισχύει και για την αναγκαστική εκτέλεση. Από πού το βρήκαν;

Ακούστε: Αναφέρει από πάνω «ισχύει το αγγλικό δίκαιο για την εκτέλεση της Σύμβασης». Φτάσαμε στο σημείο να μπερδεύουν κάποιοι - εγώ παίρνω την καλύτερη περίπτωση να μη το γνωρίζουν, να μην το κάνουν εσκεμμένα - ότι άλλο η εκτέλεση της σύμβασης, που σημαίνει συνάπτω τη σύμβαση και εκτελώ τη σύμβαση, με την έννοια ότι ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις εγώ και εκείνος από τον οποίο δανείστηκα και άλλο η αναγκαστική εκτέλεση. Η αναγκαστική εκτέλεση επέρχεται, όταν δεν λειτουργεί το συμβατικό συνάλλαγμα πλέον, υπάρχει παραβίαση των όρων του και, από εκεί και πέρα, πας στο πλαίσιο της εκτέλεσης. Ποια είναι η εκτέλεση; Ουδείς στην παγκόσμια βιβλιογραφία και την παγκόσμια νομολογία αμφισβητεί ότι το δίκαιο της αναγκαστικής εκτέλεσης σε παρόμοιες συμβάσεις είναι το δίκαιο της χώρας που γίνεται η αναγκαστική εκτέλεση, άρα, το ελληνικό δίκαιο, τα ελληνικά δικαστήρια και υπόκειται σε αναγκαστική εκτέλεση μόνο τα αντικείμενα εκείνα που προσδιορίζει το ελληνικό δίκαιο. Δηλαδή, ό,τι ισχύει για την αναγκαστική εκτέλεση του δημοσίου για κάθε πολίτη στην Ελλάδα. Ξέρουμε ότι αυτό ισχύει μόνο για την ιδιωτική περιουσία του δημοσίου και σε καμία περίπτωση για τη λεγόμενη δημόσια κτήση, οτιδήποτε δηλαδή είναι εντεταγμένο στην εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού. Θεωρώ απαράδεκτο αυτό που μας δίνει η διεθνής βιβλιογραφία και νομολογία να το αμφισβητούμε μεταξύ μας. Ποιος το αμφισβήτησε αυτό; Πότε βρέθηκε κάποιος που να πει ότι ισχύει κάτι άλλο στη διεθνή νομολογία και βιβλιογραφία; Μόνο εδώ βρέθηκαν κάποιοι οι οποίοι έβγαιναν και έλεγαν: «θα μας πάρουν τον Παρθενώνα» και άλλα. Δεν είναι τόσο απλό.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΡΟΥΜΠΛΗΣ: Τα έσοδα του Παρθενώνα κινδυνεύουν;

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Εισηγητής της Μειοψηφίας): Δεν αναφέρθηκα προσωπικά σε εσάς. Αναφέρομαι σε όλους τους γυρωλόγους των καναλιών, οι οποίοι, χρησιμοποιώντας μάλιστα και την επιστημοσύνη, έρχονται να δώσουν λαβές προς τα έξω ότι έρχεται η Ελλάδα αυτή την κρίσιμη ώρα να αμφισβητήσει κάτι που είναι αδιαμφισβήτητο.

Περί τα περί παραίτησης από ασυλία: Η παραίτηση από ασυλία σημαίνει απλώς και μόνο ζήτημα ετεροδικίας, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι επειδή παραιτήθηκες από την ασυλία, μπορεί να κάνει αναγκαστική εκτέλεση κάποιος σε ένα περιουσιακό σου αντικείμενο, του οποίου η νομική φύση εξαρτάται από το δικαστήριο και από το δίκαιο της χώρας σου. Δεν μπορεί, ως Ελληνικό Κοινοβούλιο, αυτή την κρίσιμη ώρα να θέτουμε τέτοια θέματα αμφισβήτησης, που κανείς δεν τα αμφισβήτησε.

Όταν ετέθη το θέμα να περιληφθεί ρητώς μέσα στη Σύμβαση, ξέρετε ποια ήταν η απάντηση; Νομοθετούμε επί εκείνων που είναι αυτονόητα; Το αμφισβητείτε; Ας αναλάβει καθένας τις ευθύνες του, βεβαίως η κατάσταση είναι δραματική, βεβαίως κακώς φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, βεβαίως κανείς δεν είναι ευτυχής γιατί γίνεται αυτό το κούρεμα, αλλά επιτέλους εκείνο που μας ανήκει αυτές τις κρίσιμες ώρες ας το υπερασπιστούμε, ας μην το αμφισβητήσουμε, ας μη λαϊκίσουμε πάνω εκεί, ας μη προσπαθήσουμε πάνω στις στάχτες και τα αποκαΐδια να χορεύουμε. Δεν μας ταιριάζει κάτι τέτοιο.
…………….
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Λαφαζάνη, απαντούσα σε αυτό από την πρώτη δανειακή σύμβαση, διότι όλα αυτά που βλέπουμε για το αγγλικό - και όχι το βρετανικό όπως το λένε πολλοί - δίκαιο ισχύουν από την πρώτη δανειακή σύμβαση. Είχα δει τότε και συνάδελφους μου πανεπιστημιακούς, αλλά και πολιτικούς, να λένε ότι, μέσα από αυτήν τη δανειακή σύμβαση είναι δυνατόν να υπάρξει κατάσχεση όλων των στοιχείων της περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου, πράγμα που είναι ανακριβέστατο. Ότι το αγγλικό δίκαιο είναι αυστηρότερο ως προς το ενοχικό του μέρος, γιατί δεν έχει ρήτρες όπως είναι η καλή πίστη, η κατάχρηση δικαιώματος και γίνεται αυστηρότερο από πλευράς ενοχικού δικαίου, είναι αλήθεια.

Αυτή την αλήθεια την αποκατέστησαν και προσπάθησαν να την αποκαταστήσουν αντί εκείνων που περιφέρονται και λένε πράγματα που είναι ανήκουστα και τα οποία προσβάλλουν ακόμα και τη λογική μας. Αυτό είπα, τίποτε παραπάνω.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Μου είχε δοθεί η δυνατότητα, όταν μιλήσαμε για τις δανειακές συμβάσεις να σας πω γιατί, δυστυχώς, τις ψηφίσατε, ότι είναι Αγγλικό Δίκαιο, Δικαστήρια Λουξεμβούργου.

ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Το ενοχικό μέρος.
…………
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Εισηγητής της Μειοψηφίας): Κύριε Πρόεδρε, δεν θα έπαιρνα το λόγο, εάν δεν χρειαζόταν να απαντήσω σε αυτό το οποίο είπε ο κ. Υπουργός, ο κ. Οικονόμου. Θύμισα ότι μόλις το Μάιο του 2011 ο κ. Παπακωνσταντίνου, Υπουργός Οικονομικών, υπεύθυνος της οικονομικής πολιτικής με την οποία μπήκαμε στο Μνημόνιο. Δεν διαπραγματευτήκαμε κανένα Μνημόνιο κατά τη δήλωση του κ. Χρυσοχοΐδη και όχι κατά τη δική μου δήλωση και βεβαίως από εκεί και πέρα ένα αποτυχημένο Μνημόνιο αυτή τη φορά κατά δήλωση και των Υπουργών της Κυβέρνησης Παπανδρέου, αλλά και κατά δήλωση του κ. Scheuble. Ο Scheuble ομολόγησε ο ίδιος, εδώ είναι και η ευθύνη της τρόικας, ότι όλο αυτό είναι μια αποτυχημένη ιστορία. Ανέφερα το εξής. Εθεωρείτο ότι ήταν απευκταία περίπτωση, μην φτάσουμε στην αναδιάρθρωση του χρέους και αυτό το λέγαμε όλοι μας. Δεν έπρεπε να φτάσουμε, όμως φτάσαμε. Γιατί; Δεν είναι γιατί λύσαμε το ένα πρόβλημα και πάμε να λύσουμε τώρα και το άλλο, για να τα λέμε απλά τα πράγματα.

Απέτυχε εντελώς η πολιτική της Κυβέρνησης, αλλά και της τρόικας φυσικά και τώρα φτάσαμε στο σημείο και γι’ αυτό γίνονται όσα γίνονται αυτή τη στιγμή, να κρέμεται η τύχη της Ελλάδας ως προς τον τρόπο με τον οποίο θα μας δανείσουνε. Επίσης να κρέμεται η τύχη της Ελλάδας από την ψήφιση πραγμάτων, τα οποία εμείς τουλάχιστον στη Νέα Δημοκρατία, δεν είχαμε ποτέ διανοηθεί ότι μπορούσαμε ποτέ να τα ψηφίσουμε. Κληθήκαμε αυτή τη στιγμή, χωρίς καμία ευθύνη, να βάλουμε πλάτη, κάτι το οποίο ήταν αδιανόητο στη νοοτροπία ενός ΠΑΣΟΚ, που σε πολύ ευκολότερες συνθήκες και για πολύ λιγότερα πράγματα, δεν είπε ποτέ ούτε ένα ναι. Αυτή είναι η αλήθεια, αλλά εμείς δεν υπολογίσαμε ποτέ κανένα πολιτικό κόστος. Όμως, μιας και βάζουμε πλάτη, μιας δεν υπολογίζουμε πολιτικό κόστος, ας πούμε και την αλήθεια. Ας πούμε αυτή την αλήθεια, το τι χρωστάμε, διότι ότι συμβαίνει με την μετάθεση της ευθύνης ακρίτως προς πάσα κατεύθυνση, αυτό το πράγμα κάνει τον ελληνικό λαό μέσα από την προπαγάνδα που επιχειρείται να χάνει την ουσία.

Δεν πρόκειται βάζοντας πλάτη, να αφήσουμε να πέσει τίποτα κάτω σε ότι αφορά το πώς φτάσαμε εδώ, γιατί φτάσαμε εδώ και τι υπέρβαση κάνει η Νέα Δημοκρατία τούτη τη στιγμή ακριβώς για να σωθεί ο τόπος. Εάν κάποιοι μπορεί να λένε όχι και εδώ κ. Υπουργέ, ειλικρινά σας μιλώ, με έχει καταπλήξει διότι εγώ με τους συναδέλφους μου στη Νέα Δημοκρατία κάπου τους καταλαβαίνω εκείνους τους οποίους ψήφισαν όχι, παρόλο που πιστεύω ότι θα έπρεπε και εκεί να βάλουν πλάτη. Όμως να βλέπω κορυφαίους Υπουργούς σας και ανθρώπους που ήταν υπεύθυνοι για τα λεφτά υπάρχουν και που ψήφισαν το πρώτο Μνημόνιο, τη δανειακή Σύμβαση όλα και έρχονται τώρα και κάνουν μάθημα περί αγγλικού δικαίου, είναι πρόκληση. Επιτρέψτε μου να το πω είναι πρόκληση.
…………….