Αν θέλετε να μάθετε ποιες είναι οι πιο αξιόπιστες στοιχηματικες εταιριες στον κόσμο τότε μπορείτε να διαβάσετε τις πιο έγκυρες αξιολογήσεις για εταιριες στοιχηματων με πολλές πληροφορίες για υπηρεσίες και τα στοιχηματικά μπόνους εγγραφής που δίνουν. Δείτε τη σελίδα και συλλέξτε τις δυνατές γνώσεις για να επιβιώσετε στο χώρο του διαδικτυακού παιχνιδιού.














Άρθρα

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ
στην εφημερίδα «Τύπος της Κυριακής» της 23/10/2011

           Οι διατάξεις των άρθρων 6-10 και 28 του ψηφισθέντος σχεδίου νόμου «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, ενιαίο μισθολόγιο-βαθμολόγιο, εργασιακή εφεδρεία και άλλες διατάξεις εφαρμογής του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015» επιφέρουν πραγματική ισοπέδωση της ιεραρχίας και της αξιοκρατίας στη δημόσια διοίκηση, αντίστοιχη μ’ εκείνη που επήλθε με την «αλήστου μνήμης» νομοθεσία «Κουτσόγιωργα», το 1982.  Ειδικότερα:

I.       Το σχέδιο νόμου προβλέπει «νέο» σύστημα αξιολόγησης των υπαλλήλων, που θα θεσμοθετηθεί, σε απροσδιόριστο μέλλον, με προεδρικό διάταγμα.  Αυτό θα στηρίζεται, μεταξύ άλλων, σε σύστημα στοχοθεσίας,  μέσω του οποίου θ’ αξιολογείται τόσο η απόδοση των υπαλλήλων όσο και των αντίστοιχων υπηρεσιακών μονάδων, βάσει του ρυθμού και του βαθμού επίτευξης των στόχων.  Όμως σύστημα στοχοθεσίας, σύμφωνα με το οποίο αξιολογείται η απόδοση του υπαλλήλου, δεν  υφίσταται. Και απορεί, συνεπώς, οιοσδήποτε πώς το σύστημα αξιολόγησης των υπαλλήλων θα στηριχθεί σ’ ένα σύστημα στοχοθεσίας, το οποίο δεν υπάρχει.  Τούτο συμπαρασύρει τόσο το σύστημα βαθμολογικής εξέλιξης των υπαλλήλων όσο και το σύστημα επιλογής προϊσταμένων, όπου η επίτευξη των στόχων, και μάλιστα σε υψηλά ποσοστά, αποτελεί προϋπόθεση.  Άρα ούτε το σύστημα βαθμολογικής εξέλιξης ούτε το σύστημα επιλογής προϊσταμένων μπορούν να ενεργοποιηθούν.  Οι αρμόδιοι Υπουργοί έχουν πλήρη επίγνωση αυτής της πραγματικότητας.  Απλώς στο πλαίσιο της στοχοποίησης των δημόσιων υπαλλήλων, που από  καιρό «επιμελώς» οργανώνει η Κυβέρνηση, σπεύδουν να εισαγάγουν ατελείς ρυθμίσεις οι οποίες «ανταποκρίνονται», υποτίθεται, στη δυσμενή αντίληψη για τους δημόσιους υπαλλήλους που επιχειρεί να περάσουν στην κοινωνία, γνωρίζοντας όμως ότι δεν πρόκειται να εφαρμοσθούν.  Είναι γνωστή η πασοκική νοοτροπία προσφυγής, ιδίως σε δύσκολες στιγμές, στις αποτρόπαιες και πολιτικώς ανήθικες μεθόδους του «κοινωνικού αυτοματισμού».  Αυτό, άλλωστε, προκύπτει και από τις μεταβατικές διατάξεις (άρθρο 28 παρ. 6-7), όπου ορίζεται ότι έως ότου εισαχθεί το νέο σύστημα αξιολόγησης μέσω στοχοθεσίας, η αξιολόγηση των υπαλλήλων, οι προαγωγές και οι επιλογές προϊσταμένων θα γίνονται σύμφωνα με όσα ισχύουν σήμερα. Δηλαδή καμία χρονική δέσμευση άμεσης εφαρμογής των νέων ρυθμίσεων που, έτσι, παραπέμπεται «μεθοδικώς» στις ελληνικές καλένδες.

hello: 23-10-2011. "ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ" στην εφημερίδα "Τύπος της Κυριακής" της 23/10/2011

 

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
στο "Parapolitika.gr"
(http://www.parapolitika.gr/ArticleDetails/tabid/63/ArticleID/286940/Default.aspx) 

Τριάντα χρόνια μετά την τραγωδία της ισοπέδωσης της δημόσιας διοίκησης, το 1982, από την Κυβέρνηση Α. Παπανδρέου, αυτή τη φορά η Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου επανέρχεται «δριμύτερη» για να επιφέρει το τελειωτικό χτύπημα, με το σχέδιο νόμου «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, ενιαίο μισθολόγιο-βαθμολόγιο, εργασιακή εφεδρεία και άλλες διατάξεις εφαρμογής του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015» που συζητείται στη Βουλή.  Ένα χτύπημα το οποίο αποτελείται από ένα εκρηκτικό μίγμα αναξιοκρατίας, γραφειοκρατίας και αντισυνταγματικότητας.
Παραθέτω ορισμένα δείγματα γραφής αυτής της πολιτικώς ανεύθυνης νομοθετικής πρωτοβουλίας:

Ι. Η «Κινητικότητα» του άρθρου 5, που θεσπίζεται ύστερα από την πλήρη αποδιοργάνωση του προ του 2009 ορθολογικώς οργανωμένου καθεστώτος των μετατάξεων και προκειμένου να θεσμοθετηθεί εκ πλαγίου η εφαρμογή γενικευμένων αναγκαστικών μετατάξεων, στηρίζεται σε μια σειρά από αυθαίρετες αποφάσεις, οι οποίες σπέρνουν την αβεβαιότητα σε κάθε δημόσιο υπάλληλο.  Και τούτο διότι δεν θα γνωρίζει πού και για πόσο θα βρίσκεται, περιπλανώμενος, σε διάφορες υπηρεσίες, πιθανότατα εντελώς εκτός του αντικειμένου για το οποίο προσλήφθηκε.

ΙΙ. Το Βαθμολόγιο και η εν γένει εξέλιξη των δημόσιων υπαλλήλων (άρθρα 6-11) στιγματίζεται από προσχηματικά και επίσης αυθαίρετα κριτήρια, τα οποία οδηγούν σε αποφάσεις του είδους «ό,τι θέλει ο κ. Υπουργός»!  Εκείνο δε που δείχνει την πρωτοφανή προχειρότητα των ως άνω διατάξεων είναι ότι καταργούν, κατ’ αποτέλεσμα, τη νομοθεσία Ραγκούση για τους προϊσταμένους των οργανικών μονάδων πριν καν εφαρμοσθεί! Πραγματική αποκαθήλωση του «μεταρρυθμιστή» κ. Ραγκούση από τους επιγόνους του…

hello: 18-10-2011. "ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ" στο "Parapolitika.gr"

   

ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
ΑΝΑΧΩΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
στην εφημερίδα «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» της 9/10/2011

          Η πολιτική των Μνημονίων, εκτός από τη δραματική επιδείνωση της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τον Τόπο, έχει δρομολογήσει, αρχής γενομένης ιδίως από το ν. 3845/2010, μια πραγματική επιδρομή και σε βάρος των συνταγματικώς κατοχυρωμένων δικαιωμάτων.  Ιδίως εκείνων που συνθέτουν τον πυρήνα του κοινωνικού κράτους.  Η Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου διακηρύσσει, urbi et orbi, ότι αυτή η πρωτοφανής υποβάθμιση τους status άσκησης των συνταγματικώς κατοχυρωμένων δικαιωμάτων οφείλεται στις απαιτήσεις των δανειστών μας –ήτοι της Τρόικας-οι οποίοι επιβάλλουν τους δικούς τους όρους για τη συνέχιση της δανειοδότησης της Χώρας.

I.               Ακόμη και αν ο ισχυρισμός αυτός είναι ακριβής, μεγάλα και επώδυνα ερωτηματικά δημιουργούνται ως προς την άμυνα που θα όφειλε η Κυβέρνηση να έχει εγκαίρως οργανώσει προκειμένου ν’ αποκρούσει αποτελεσματικά μια τέτοια επιδρομή.  Γιατί, άραγε, έχει αποφύγει «επιμελώς» ως τώρα ν’ αντιτάξει απεριφράστως στους δανειστές μας τις ρυθμίσεις του Συντάγματός μας ως προς την προστασία των συνταγματικώς κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, και πρωτίστως των κοινωνικών;  Διότι είναι δεδομένο ότι, με βάση τον κανόνα του σεβασμού της κυριαρχίας κάθε κράτους-μέλους και τη δημοκρατική αρχή, που διέπουν τη δομή και τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι δανειστές μας δεν δικαιούνται, κατά το δίκαιο μάλιστα που οριοθετεί τις δικές τους αρμοδιότητες, να επιβάλουν στην Ελλάδα λήψη μέτρων αντίθετων προς το Σύνταγμά της.

II.            Όμως συντρέχει και ένα πρόσθετο, νομικώς καταλυτικό επιχείρημα, προς την ίδια κατεύθυνση:  Πολλά από τα δικαιώματα –ατομικά, κοινωνικά ή και μικτά- που κατοχυρώνει το Σύνταγμά μας κατοχυρώνονται ευθέως και από την, lato sensu,  ευρωπαϊκή έννομη τάξη.  Συγκεκριμένα τόσο από το πρωτογενές και παράγωγο ευρωπαϊκό δίκαιο όσο και από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η οποία αποτελεί πλέον αναπόσπαστο τμήμα της ευρωπαϊκής έννομης τάξης.  Αρκούμαι ν’ αναφέρω δύο, και μόνο, παραδείγματα.

hello: 9-10-2011. "ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΑΝΑΧΩΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ" στην "ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" της 9/10/2011

   

ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ
στο περιοδικό «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» τ. 103 της 6/10/2011

          Μέσα στη δίνη της οικτρής αποτυχίας και της φορολογικής της πολιτικής η Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, έχοντας χάσει εμφανώς τον έλεγχο των αποφάσεών της καθώς και τα όποια υπολείμματα πολιτικής σοβαρότητας, επιδίδεται σ’ ένα άναρχο σαφάρι φοροεπιδρομής, ιδίως σε βάρος των οικονομικώς ασθενέστερων.  Τα μέτρα που παίρνει ή εξαγγέλλει βροχηδόν, διαρκώς αλληλοσυγκρουόμενα και αλληλοαναιρούμενα, ήδη προκαλούν ρήξη του κοινωνικού ιστού ενώ, παραλλήλως, στη συντριπτική τους πλειονότητα παραβιάζουν καταφώρως το Σύνταγμα.  Τελευταίο, αλλά και πιο κραυγαλέο, δείγμα γραφής αυτής της κυβερνητικής οικονομικής –υπό την ευρεία του όρου έννοια- οπερέτας είναι τα κατά συρροήν εξαγγελλόμενα, πάντα υπό διαφορετικές εκδοχές, μέτρα ως προς τη συλλογή αποδείξεων.

I.         Αν λάβει κανείς υπόψη τα όσα έχουν μέχρι τώρα δει το φως της δημοσιότητας για τα μέτρα αυτά η κατάσταση διαμορφώνεται ως εξής: Όλο το εισόδημα που καταναλώνεται θα πρέπει ν’ αποδεικνύεται και να τεκμηριώνεται με συγκεκριμένα παραστατικά τα οποία, μ’ ευθύνη του εκδότη ή του αποδέκτη, θα καταχωρίζονται ηλεκτρονικώς.  Τούτο αφορά πλέον το σύνολο των οικογενειακών δαπανών.  Αν λοιπόν το ποσοστό των αποδείξεων πάει τελικώς π.χ. στο 60% -όπως θρυλείται- τότε εφόσον ο φορολογούμενος συγκεντρώσει, έστω και για λόγους αντικειμενικής αδυναμίας, ακόμη και ανωτέρας βίας, λιγότερες αποδείξεις η διαφορά θα φορολογείται με φόρο τουλάχιστον, όπως και πάλι θρυλείται, 10%!

II.            Κατά πρώτο λόγο πρέπει να τονισθεί ότι το μέτρο είναι, αποδεδειγμένα, ανεφάρμοστο.  Και τούτο διότι η εφαρμογή του στηρίζεται σε μια δαιδαλώδη γραφειοκρατία, η οποία θα οδηγήσει στη σταδιακή αποδόμησή του.  Πέραν τούτου όλοι οι φορολογούμενοι καλούνται ν’ «αναβαθμισθούν» σ’ εξειδικευμένους λογιστές, που θα καταγράφουν κάθε είδους δαπάνη την οποία πραγματοποιούν, υπό τα «καυδιανά δίκρανα» φορολογικών και άλλων κυρώσεων, των οποίων ουδείς σήμερα γνωρίζει την συνολική φύση και το πλήρες μέγεθος.  Επισημαίνω –και κυριολεκτώ- ότι ακόμη και το οικονομικό βοήθημα που, μέσα στη σημερινή δεινή οικονομική κρίση, ενδέχεται οι γονείς να δίνουν στα παιδιά τους ή η στοιχειώδης επίδειξη κοινωνικής αλληλεγγύης προς τον αναξιοπαθούντα γείτονα, καθίστανται φορολογικώς επιλήψιμες συμπεριφορές!  Βρισκόμαστε δηλαδή μπροστά σε φαινόμενα καταρράκωσης όχι μόνο της φορολογικής νομιμότητας αλλά και της κοινωνικής ηθικής.

hello: 6-10-2011. "ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ" στο περιοδικό "ΕΠΙΚΑΙΡΑ", τ. 103 της 6/10/2011

   

Page 7 of 22